Büyük Sıkıntı

Tepe, gu¨ndelik yaşama du¨nyası içinde çıplak göze göru¨nmeyen kötu¨cu¨l şeylerin, insanın peşine du¨şen kötu¨ du¨şu¨ncelerin, kabusların, ifritlerin silik imgelerinin peşine du¨şu¨yor. Bu ifritlerin kıpkırmızı gözleri var. İnsanlarınsa gözleri yok. Bunun dışında Tepe'nin resimlerinde sözcu¨kler yok. O, sözcu¨kler olmadan anlatıyor. Renkleri, renklerin titreşimlerini, onların kasvetli mu¨ziğinin notalarını, fırça darbelerini, lekeleri, o boya fazlalığını, sözcu¨klerin yerine koyar gibi anlatıyor. Renklerin bu denli eşit derecede bir araya getirilişi pek rastlanır bir şey değil. Birkaç monokrom tuval dışında Tepe genellikle renklerin ifade gu¨cu¨ne gu¨veniyor. Her yerde sözcu¨kler değil de bu geveze renkler konuşuyor. Tepe'nin resimlerine bakan biri ilk bakışta onları yadırgayabilir. Ama içlerinden en az birinin kendi hikâyesine benzediğini görecektir.

Hakan Şarkdemir