Dört Mevsim Bir Bahar

Yaşam yolculuğunda sevinç, hüzün ve özlem, her insanın hikâyesinde iç içe geçmiştir. Hayat, uçsuz bucaksız bir denizde süren bir tekne yolculuğuna benzer; kimi zaman güneşli ve huzurlu, kimi zaman da etrafı kasıp kavuran bir fırtına kadar çetin… Her yaşantı, benliğimizde bir iz bırakır; sevinçler hızla geçip gider ama acılar, yüreğimize bir çivi misali saplanıp kalır.
Sevgi, insanı yaşatan en yüce duygudur. Bazen bizi göklere yükselten bir heyecan, bazen de yaşamın anlamını sorgulatan derin bir sessizliktir. Hayat, bu iki uç arasında salınan bir dengedir.
Mutluluk, dört mevsimi tek bir bahara sığdırabilmektir. Baharda duygular yeniden yeşerir; sonbaharda özlemler sarar içimizi; kış, kar tanelerinin saflığında tertemiz sevgileri hatırlatır. Fakat ayrılıklar… onlar her mevsimde aynı hüznü taşır.
Ve sonunda geriye, dört mevsimin içinden yalnızca baharın portresi kalır. Çünkü yaşanmışlıkların anlam bulduğu, kalplerin yeniden filizlendiği tek mevsimdir bahar. Bahar, mutluluğun mevsimidir.