Duyu Kıyameti

Bir sabah; kimse görmedi, kimse duymadı, kimse konuşmadı.
Hayat durmadı ama insan çözüldü. Sessizlik uzaklaştıkça akıl çekildi, karanlık büyüdükçe şiddet sıradanlaştı.
O gün doğan bebekler de kördü. Sonra doğanlar da. Hayvanlar da. Gelecek, henüz doğmadan karardı.
Bu roman, bir felaketle değil, insanın yok oluşunu anlatıyor.
Duyular gitti. Sıra ruhta.