Edirne'den Viyana Kapılarına Kadar Türklerden Kalan

Yazar:

Prof. Dr. Georg Schreiber 1922de Viyana Neustadtta doğdu. 1962 ve 1968de Gençler İçin Edebiyat ödüllerini aldı. Önemli eserleri: İmparatorun Süvarileri, 1967; Avusturyada Romalılar, 1974; Sipahiler 1975; Tacın Parlaması ve Sönmesi; 1978.

Türkiyenin Avrupada çok az bir toprağı vardır, adeta köprübaşı gibi bir topraktır bu ve başkenti de hayli uzakta, Küçükasyanın ortasında bir yerdedir. Ne var ki 20. yüzyıla kadar İstanbul, sarayında masallara özgü bir görkem içinde yaşayan sultanların hükümet merkeziydi. Birkaç yüzyıl önce Osmanlı İmparatorluğunun sınırları Macaristanda Orta Avrupanın kıyısındaydı. Sultanın savaşçıları daha Konstantinopeli fethetmezden önce Steirmark ve Körntene kadar gelmişlerdi. Bu savaşçılar Adriyatik kıyılarında ve Ukraynada at koşturdular: Kutsal Roma İmparatorluğunun başkenti Viyanayı iki defa kuşattılar. Sultanın gemileri İtalya kıyılarında düşman, Güney Fransada müttefik olarak dolaştı.

Bu kitap, Türklerin Hıristiyan Batının en tehlikeli, en korkulan düşmanı olarak ortaya çıktığı yüzyılları anlatmaktadır. Bunu da, yalnızca tarihsel olaylarla sınırlı kalmayıp bugün de saptanabilen kalıntıları sürekli izleyerek yapmaktadır. Böylece kaleler, harabeler, hamamlar, anıtlar, müzeler, tablolar, gravürler, çeşitli yapılar, yer adları ve halkların görenekleri incelenmiş, eleştirel bir anlayışla ele alınarak yorumlanmış ve anlatılmıştır.

Georg Schreiber 20 yıldan fazla bir zamandan beri Güneydoğu Avrupanın tarihi ve kültürüyle uğraşmaktadır.

Aksoy Yayıncılıktan çıkan Edirneden Viyana Kapılarına Kadar / Türklerden Kalan adlı bu kitap incelemelerin bir sonucudur. Yazar Türkleri Avrupaya ayak bastıkları zamandan başlayarak günümüze kadar ele almaktadır. Bu zaman dilimi içinde cereyan eden olaylar, bir macera romanı gibi merakla okunuyor. Bu arada siyasal entrikalar ve diplomasi oyunları, kültür ve ekonomi tarihi, sosyolojik özellikler, saraylarda ve dağ köylerinde yaşayan insanların yazgıları, askeri, etnolojik ve sanat tarihine ilişkin ayrıntılar canlı bir mozaik tablonun taşları gibi karşımıza çıkıyor.