Eylül Vurgunu Düşler

Gözlerin vardı; gece mavisi mi desem ya da menekşe bakış!, mı? Sahi ne renkti bana bakan hülya!, bakışların... Hele o gece esrarengiz bakışları attın ya yüreğim yerinden çıkacak sandım. Ey sevgili sen nereden öğrendin böyle bakmayı, o bakışlar var ya gece mavisinin en derini. Menekşenin en hülyalısı, bakışlar alevsiz yakıyorken yüreğimi.. Gittin ya sevdiğim o günden beri ben bende değilim... Ne gelebildim ne kalabildim. Söyle sevgili hiç mi ihtimal yok bende kalman için. Oysa ben sendeyim... Sevinçlerse; hep hüzünlerde kaldı.