Göksel Dinlerde İnsan

Göksel dinlerde insan; insan değil, kuldur. Yalvaçlar (Peygamberler), İncilde olsun, Kuranda olsun çoban konumunda; İnsanlar ise koyundur. Ve koyunun kaval dinlediği gibi Papazı, İmamı dinlemekle koşullu. Eleştiremez, yeremez, soru soramaz. Bilinçlenmesin, dinlesin! Öğrenmesin, ezberlesin! isterler. Günah virüsü şırınga ederler. Gözün zinası, dilin, yüreğin, zinası vardır. Ellerin, ayakların zinası da cabası. İnsana kendini, özbenliğini yokumsatır. Beyni, elleri, ayakları kötürüm. Çağdaş atılımlara kalkışamaz. Onurlu, mutlu bir yaşam yoluna koyulamaz. Dinsel bağnazlığın anaforunda dönenir, karanlık evreninden ayrılamaz. Güneşlenme, bilinçlenme haramdır. Kişilik, bilinçlilik öğesini yitirmiştir, erkek kadın eşitliği yadsınır. Bağnaz, aymaz, yobaz triosu türetilmiştir. Us ve bilime değer vermezler. İsterler ki; bağnazlık, aymazlık, yobazlık, ulus bilincine, bilime egemen olsun. Yalvaçları dinlersek takke düşer, kel görünür. İsa: Ben İsrailoğullarının yitik koyunarından başkasına gönderilmedim der. Hz. Muhammed Yalnızca kentlerin anası Mekke ve çevresi halkı için gönderildim der. Arapça Rabbçedir. Cennet sakinleri Arapça konuşur. Hurriler, bülbül gibi Arapça şakır. Eğer bir Yalvaç da Türk oymağından çıksaydı; Türkçe Rabbçe olacaktı. Cennet sakinleri Türkçe konuşacaktı. Huriler, bülbül gibi Türkçe cıvıldaşacaklardı.