İşgal

Yirmi birinci yüzyılın ilk çeyreği sancılı bir şekilde tamamlanmakta, dünya bir altüst oluş çağından geçmektedir. Sınaî burjuvazi ile malî oligarşi arasında sürmekte olan hâkimiyet mücadelesi, artık yalnızca yerel ölçekteki iktidarları belirlemekle kalmamakta, aynı zamanda bir önceki yüzyılda çizilen ülke sınırlarını da giderek geçersiz kılmaktadır. Dünya, yeni bir paylaşım savaşına sahne olmaktadır. Arifesinde olunan dönemin zemini, mevcut ezberlerin

raflara, yeni değerlerinse vitrinlere yerleştirilmesiyle oluşturulmaktadır. İnsanlık, hafızanın yok oluşu ile gelecek tahayyülünün olmadığı bir ara dönemden geçmekte, olan bitene anlam verememektedir. Bu anlamsızlık ve bilinmezlik dönemi, bir geçiş sürecidir ve başlangıç noktası da Kovid-19 saldırısı olarak kabul edilmelidir.

Sınıf mücadelesinin topraklarımızdaki tarihi yok sayılmakta, kentler zapt edilerek gerek iktisadî gerekse zor yoluyla özel bir azınlık için emekçilerden arındırılmakta, solunan hava ve temel ihtiyaçlar için kullanılan kaynaklar vergilendirilmeye çalışılmakta, yeni ideolojik değer yargıları benimsetilmek istenmekte ve doğal kaynakların coğrafî konumuna göre, ülkelerin sınırları baştan çizilmektedir. İşgal, bu süreci anlama ve müdahale etme çabasıdır.