Kimseli Kimsesizlik

Evi­miz tek katlı olup bah­çe­li­dir ve kom­bi­li­dir. Şehir mer­ke­zi­ne üç ki­lo­met­re me­sa­fe­de­dir ve şeh­rin en güzel sem­tin­de yer alır. Ba­ba­mın adı Mahir, an­ne­min adı Mu­kad­destir. Babam lise, annem il­ko­kul me­zu­nu­dur. Benim adım ise Murattır. Üç ki­şi­lik bir aile­yiz. Kapı gi­ri­şin­de­ki asma ile ör­tü­lü çar­dak bir oda bü­yük­lü­ğün­de­dir. Asma dal­la­rıy­la kaplı olan bu alan bir nevi oda gi­bi­dir. Yazın ge­nel­lik­le hep bu­ra­dan otu­ru­ruz. Or­ta­da bir masa var­dır; masa et­ra­fın­da se­dir­ler­le çev­ri­li otur­ma alanı bu­lu­nur. Babam yaz bo­yun­ca orada yatar. Orada kah­val­tı ve yemek yap­mak büyük bir zevk­tir. Bah­çe­mi­zin her ta­ra­fı bri­ket du­var­la çev­ri­li­dir. Bahçe ka­pı­sı de­mir­li olup ya­nı­na ko­nu­lan posta ku­tu­su da mev­cut­tur. Kapı, çar­dak­ta bu­lu­nan düğme ile açı­lır. Evin ar­ka­sın­da­ki boş ar­sa­da sebze eke­riz; yaz seb­ze­le­ri­mi­zi bu­ra­dan kar­şı­la­rız. Ay­rı­ca bah­çe­de kiraz, vişne, armut, ka­yı­sı, incir, elma ve dut ağaç­la­rı bu­lu­nur. Hele yaz el­ma­sı çok lez­zet­li ve be­re­ket­li olur. Dut ağa­cı­nın dut­la­rın­dan dut pek­me­zi, viş­ne­den ve ka­yı­sı­dan ise reçel ya­pa­rız. Ar­mut­la­rı ku­ru­tup kom­pos­to hâ­li­ne ge­ti­ri­riz. Eki­len seb­ze­ler­den de kış­lık yi­ye­ce­ği­mi­zi temin ede­riz.