Leyla ile Mecnun

Bir bütün idim ben Leylâ ile. Sense Leylâ'yım diyorsun.
Sen Leylâ isen eğer; beni yakmaya hayalin yeter, takatim
yok sana kavuşmaya. Varlığı olmayan bir zerreye aynadan
ne fayda? Canım gideli hayli zamandır, cismindeki bir
başka candır; bir özge candır. Sensin beni benden
ayıran, uzaklaştıran. Ben yokum, senin tecellin var.
Vuslatının ağır yükünü kaldıramam ki. Önceleri sen
vardın, şimdi ben yok oldum. Manevi dünyamda dostum
daima sensin. Dış görünüşe değer verme bahsi ortadan
kalktı artık. Gönül çok önceleri sana koştu canım
seninle gitti. Şimdiki canım Leylâ'ya değil, Mevlâ'ya
yönelik. Bir'lik yolunda seninle olmam, yanarım. Şimdi,
gözümün nuru, gönlümün aydınlığı!.. Ben maskaralığa nam
salmışım nam salmışım bari sen bu yola girme. İçinden
çıkma namus perdesinin. Mecnun olan benim; bana yaraşır
delilik, kınamışlık. Şimdi git, aşk töresini, âşıklık
geleneğini, maşuk gidişatını bozma. Gir şimdi, ey
vefalı! Açtırma kötü söz arayanların dudaklarını; sakız
verme dedikodu arayanların ağızlarına. Beni aramaya
çıktığını âleme bildirip deliliğine ferman yazdırma.
Kimse seni burada görmeden git. Ben ki varım; sen
içimdesin, bunu bil!..