Leyla Paslanmaz

Söylendiğinde boyun büken kelimeler vardı

Doğu gibi annem gibi ölüm gibi

Her yer insandan birkaç adım sonraydı

Saatler insanı birkaç dakika geçe çalmaktaydı

Leyla Tanrı'nın ellerindeyken

Henüz hiç yemin edilmemişken

Hıçkırmak yokken sevdanın sözlüğünde

Onun aşkına diye başlanmamışken hiçbir söze

Bir kadının adı haykırıldı ilkin erkeğin dilinden

Dünya Leyla diyerek döndü

Döndü dünya Leyla diye diye

Önce çamur vardı

Leyla'nın o beyaz elleri bile çamurdandı

Sonra insanın bütün tuttukları paslandı

Tanrı paslandı mabetlerde

Sonra oruçlar tutuldu tabakların dilinde

Kanlar paslandı karınlar paslandı Leylalar paslandı