Mülteci

Muhammed Bessam dağlardan yürüyerek terk ettikleri Ebu Kemal İlçesine son kez dönerek yaşlı gözlerle baktı. Onun yaşaran gözlerle geriye bakışı guruptaki herkesi etkiledi.

Eliyle yeşil ağaçların şefkatle sarıp sarmaladığı Ebu Kemali göstererek; Ey Ebu Kemal dedi, Ey çocukluğum, ey gençliğim, ey anne ve babamın kucağında uyuduğu toprak, ey hatıralarımın mahzeni şimdi seni aklı ve kalbi hüzünden uyuşmuş şekilde terk ediyorum. Seni yıkacak korkunç savaşlarla bırakmak zorunda kalıyorum, senin kucağında uyumak varken ben bir belirsizliğe yürüyorum. Dedi.

Geride mazilerini, hayallerini, anılarını bırakan halk bu hüzünlü vedalaşmayı gözyaşları içinde izlediler ve bu son kez baktıkları Ebu Kemal İlçesine sırtlarını dönerek yürümeye devam ettiler.