Nefes

Ansızın veda mı edecekti hayata? Öğrencileri onu okulda bekliyordu oysa. Karne dağıtacaktı bugün. Fotoğraflar çekilecekti çocuklarıyla. Okul bahçesinde boy boy objektiflere gülümseyeceklerdi. Takdirler, teşekkürler havada uçuşacaktı... Hüzünlü bir şekilde okul bahçesinden en son o ayrılacak, Hastane Caddesinde aylak aylak yürüyecekti. Her karne günü nedense bir hüzün bulutu sarardı yüreğini. Hemen eve gitmek istemez yürüyerek önce sahildeki Amatör Balıkçılar Derneği ne mutlaka uğrar, denizde süzülen küçük teknelere bakarak tavşankanı çayını yudumlardı. Oysa şimdi özel bir hastanenin yoğun bakım servisinde burnunda oksijen cihazına bağlı ince bir hortumla sırtüstü yatıyor, nefes almaya çalışıyordu. Nefes almak ne kadar önemliydi. Lanet olası virüs akciğerlerine kadar nasıl da inmişti öyle!