Post Mortem

bir bıçak verdim sana
gölgemi bıçakla ey avcı
kır aynayı
su ışık ses renk
ver bana
anadan üryan
bir bıçak verdim sana
kırık tarak
rüyalar karıştı siyah denize akarak
yut beni ey acı
akıt kanımı
kes saçlarımı

Gülten Akının kestim kara saçlarımı nolacak şimdi dizesi en çok ezberde olan ama ezber bozan bir dize olarak yer alır şiir tarihimizde. Turgut Uyar da bir başkaldırma ancak saçlardan tutulur dizesiyle karşılık vermektedir Akına. Kadın öznenin iç sesi ile kamusal ses arasındaki gerilimin belirlediği bu şiirsel deneyim, pek çok kadın şairin kendi seslerini bulmalarına, inşa etmelerine aracılık etmiştir. Şirvan Erciyes de Post Mortemde, mahzun kadın sesini sokak sokak, hayat hayat dolaştırıyor ve kendine bir yol haritası çiziyor. Gündelik sıkıntılardan daha felsefi deltalara uzatıyor bakışlarını; bakışlarımızı eğitmek için. Bu anlamlı çabanın ürünü olan dizeler, hayatın içinde var oluşlarıyla değil yalnızca, başka bir hayatın var olabileceğini umut ettikleri için de ayn birer anlam ekliyorlar hanelerine. Bizi bu hanelere teker teker konuk ediyor Erciyes; cesur, samimi ve oyununa davet eden tavayla. Alışkanlığın trajedisine karşı hem anlama hem söyleme yönlendiriyor neşterini. Bir özgürleşme manifestosu olarak okunabilir Post Mortem, bir itiraz alfabesi olarak da. Sonuçta belleğinizdeki bıraktığı kekremsi tat, kimlik mücadelesinden hariç değil.