Rusya'nın Sona Ermeyen Çatışmaları

6 Mart 1991de Bonnda gerçekleştirilen, ABD, Fransa, Büyük Britanya ve Federal Almanyanın SSCB ve Doğu Almanya ile masaya oturduğu, 2+4 olarak isimlendirilen toplantının konusu, Almanyanın birleşmesi, Orta ve Doğu Avrupada güvenliğin sağlanmasıydı. Şüphesiz toplantının en önemli çıktısı, Batı Almanya temsilcisi Jürgen Chroborgun ifadesiyle NATOyu Elbe nehrinin ötesine genişletmeyeceğiz vaadi olmuştu. NATOnun en etkili üyelerinden bu sözü alan SSCB, NATO tehdidini topraklarından uzaklaştırdığını düşünerek Almanyanın birleşmesine onay verdi. Fakat bu beklenti kısa sürede yerini hayal kırıklığına bırakacaktı. 1999 genişlemesi ile Doğu Avrupaya giren NATO, 2004te Baltık devletleri ve Romanya başta olmak üzere 7 devleti daha bünyesine katarak kısa sürede Rusya için en temel ulusal güvenlik tehdidi haline gelecekti.
199olar boyunca içerde ekonomik krizler ve siyasi istikrarsızlık ile boğuşan Rusya, gücünü topladığı ilk anda NATO tehdidine karşı harekete geçti. 1993te çerçevesini çizdiği Yakın Çevre politikasını eyleme geçirmeye yönelik adımlar attı. Nitekim eski Sovyet cumhuriyetleri olan ve Yakın Çevresinin ayrılmaz parçaları olarak gördüğü Gürcistan ve Ukraynanın NATOya üyeliği söz konusu olduğunda hiç olmadığı kadar etkili şekilde mukavemet göstermeye başladı. Elinizdeki bu kitap, Rusyanın NATO tarafından yeni(den) çevrelenme kaygısına karşı Gürcistan ve Ukraynada izlediği politikaları ele almaktadır.