Savaş, Cinayet ve İnsanlık Halleri

Deniz Özbeyli öykülerini insanın ortak kaderi üzerine kurguluyor:

"Bir açıdan bakıldığında, istisnasız tüm insanlar, o kadarkırılgan, öyle uçup gidici -ölümü bir kez daha düşününce- öylesine acınası haldedir ki! Tuhaftır, yine aynı insan, nasıl da sonderece acımasız, inanılmaz biçimlerde gaddar olabilmektedir!Ah, sevgili okur, o ürktüğün, kendini zavallı hissettiğin hallerveyahut aklına gelen, duyduğun, tanık olduğun canice veacımasızca şeyler ve elbette kendi acımasızlığın, hepsi, işteburadaki öykü karakterlerinin yani diğer insanların da yaşamlarındavar. Bunu idrak et! Bir anlam arayışında olan veyahut kendine çekidüzen vermek isteyen için gerekli anahtar, kim bilir,belki de bu idrakte gizlidir.

"…Tanrının er geç fikrini değiştirmesini beklemek öyle az buzbir iş de değildi hani. Bütün bir ömür, kendince bir hayat felsefesi, bir bakış açısıydı bunun altında yatan. Aslında, beklemekten ziyade, bir istek, bir umma, kuvvetli bir arzuydu bu. Öyle ya, her şeye kadir olan tanrı isteseydi Hayrettin Bey'in bu arzusunuDerhal yerine getiriverirdi. Bir emre, tanrının tek bir buyruğunabakardı bu iş; evet, isteği yerine getirilecek ve artık HayrettinBey ölmeyecektir..."