Sözün Özü

Yıkılsın sen n devranın,
Kırılsın yu¨ru¨r kervanın,
Dizinde bitsin dermanın,
Derdi başa saldı gitti.

Durmadan açarsın yara,
Kendin çeksene dara,
Gönu¨l közu¨n olmuş kara,
Kin nefrete daldı gitti.

Bakar bakar görmez oldun,
Câhilin sözu¨yle doldun,
Tomurcuk gu¨ller yoldun,
Dost bağından aldı gitti.

Nasıl insan derim sana,
Neler çektirdin sen bana,
Sefil gönlu¨n kimden yana,
Özu¨ darda kaldı gitti.