Sünnet ve Bidat

İmam Suyutinin biyografisine ve eserlerini tespite dair yaptığım araştırmalarda bir sufi taifesine şeyh olarak atandığını, fakat sufilerde gördüğü bir takım bidatlere karşı çıkması üzerine müridleri tarafından sultana şikâyet edildiği bilgisine ulaşmıştım. Kökeni eskilere dayanan ve günümüzde de devam eden bir takım bidatlerle mücadele konusunda faydalı malzemeler bulabileceğim umuduyla İmam Suyutinin son dönemlerinde kaleme aldığı eserlerini araştırmaya başladım.
el-Emru bil-İttiba ven-Nehyu Anil-İbtida kitabının metni elime geçtiğinde sevinçle hemen terceme etmeye ve rivayetlerin tahkikine başladım. Bu çalışmam esnasında kitabın Meşhur Hasen Mahmud Selmanın tahkiki ile basılan matbu nüshası da elime geçti. Ancak yapılan tahkiki başarılı göremedim ve içinde yer alan bütün rivayetlerin sıhhat durumlarını da tespit etmek üzere bu çalışmanın üzerine daha fazla eğildim.
Bu kitabın içeriğinde günümüz insanlarının çoğunun adeta yabancılaştığı ve dile getirildiğinde alışılmışa aykırı bulunduğu için yadsınan tevhid, akide, bidatlere karşı çıkma, salih selefin yoluna tabi olma, salih zatlar hakkında aşırılığa kaçmaktan sakındırma, kabirciliğin, sufi raks ve musikisinin sonradan çıkma bidatlerden oluşu gibi konularda önemli bilgiler bulunmaktadır.
Elbette bu bilgiler zaten Kitap ve sünnette mevcuttur. Lakin İmam Suyuti gibi her kesimin takdir ederek kabullendiği bir âlim tarafından bu hususların dile getirilmesi ve uyarılması ayrı bir öneme sahiptir. Gayemiz hakkın kabulünü insanlara kolaylaştırmaktır. Ümit ederim ki tevhid içerikli davete sırf toplum tarafından ismi çeşitli iftiralara karıştırılmış olduğu için soğuk karşılanan İbn Teymiyye, İbn Kayyım, Muhammed b. Abdilvehhab gibi âlimlerin isimlerini bahane ederek karşı çıkanlar için bu kitap hak davetin ulaşmasında hayırlı bir vesile olur.
Nitekim Nebi sallallahu aleyhi ve sellem de Yahudi âlimlerinden iken İslam ile şereflenen Abdullah b. Selam radıyallahu anhı önce Yahudilere: Abdullahı nasıl bilirsiniz? diye sormuş, En hayırlımızın oğlu, en seçkinlerimizden ve en iyi bilenimizdir demeleri üzerine, onlara karşı Abdullah b. Selamın Müslüman olduğunu ilan etmiştir. Böylece hüccetikamesi yerine gelmiştir. Hak davet elbette İmam Suyutiye muhtaç değildir, tıpkı Nebi sallallahu aleyhi ve sellemin Abdullah b. Selama muhtaç olmadığı gibi. Lakin bu, hakka tabi olmak isteyen samimikimselerle, sudan bahane ileri sürerek haktan yüz çevirenleri birbirinden ayıran vesilelerdendir.
Kitabın sonuna yine İmam Suyutiye ait olan bazı risalelerin ve fetvaların tercüme ve tahkikini ekledim. Suyutinin bu risale ve fetvalarında uyarılması gereken hususlara, delillerle uyarı ekledim.

Allahtan dileğim, bu çalışmamı hakka tabi olmak isteyen samimi kullar için bir hidayet vesilesi kılması, hakka düşmanlık eden art niyetli kimselerin de iç yüzünün ortaya çıkması için Furkan kılmasıdır.
Ebu Muaz Seyfullah Erdoğmuş