Umutsuzların Tanrısı

Bilirdim
Gözleri bir yerlere firardı
Hep özlediği uzaklardaki kavuşmalardı
Ki her şey onun için biraz uzaklıktı

Ağlardım
O konuşmaz susardı
Bilirdim sakladığı herkesten
Hep başa sardığı şarkılarıydı
Ne yağmurlarıyla odaları
Ne susmalarıyla yalnızlıkları
Ne de saçlarıyla aynaları
İçine düştüğü istemeden

O hep hüzünlü şarkıları sevdi
Ve onu sevenler
Aslında hüzünlü bir şarkı sevdiler bilmeden