Yedi Kat Entarili Gelin

Soğuktu, sert esiyordu rüzgâr. Yana kaynaştı başındaki kofisi. Kömür karası saçları dağıldı ak yüzüne. İki elleriyle saçlarını topladı, altın külçesi kofisinin altına itekledi.

Yeniden düzen verdi yüzüne. Utanırcasına baktı, gülümsedi. Buluttan çıkan ay gibi, pembe dudaklarının arasından ak dişleri aydınlattı yüzünü.

Sıfırın altında otuz derecede, üstü açık kamyonda yolculuğumuz... Kışın acımasız yolculuğunda bir başka esiyordu rüzgâr. Yüreğimdeki ateş, ellerimi ve ayaklarımı ısıtmıyordu. Al dallı örtünün altında dudağı, çenesi, mermeri andıran gerdanı... Tüm hatları bir ressamın fırçasından çalınmış. Çok giyimli bedeni bir tablo güzelliğinde.

Kırmızı boyalı, üstü açık kamyon durdu. Önce hayvanlar indirildi, sonra elleri koyunlarında soğuktan bükülmüş insanlar. Bir heykel görkeminde, soğuğun şiddetinden etkilenmeyen, kamyondaki tek kadın: Yedi kat entarili gelin.