Yunan Biyolojisi ve Tıbbı

Henry Osborn Taylor, bu eserinde Antik Yunan dünyasında biyoloji ve tıbbın doğuşunu, gelişimini ve düşünsel arka plânını inceler. kitap, doğa anlayışının mitolojiden bilime geçiş sürecini açıklayarak başlar. Taylora göre yunan düşüncesi, doğayı tanrısal güçlerin değil, düzenli ve gözlemlenebilir yasaların yönettiği bir alan olarak kavramaya başlamıştır. bu bakış açısı, batı biliminin temellerini atan en önemli zihinsel devrimdir. Taylor, erken dönem yunan doğa filozoflarından başlar: Thales, Anaximandros ve Anaximenesin doğayı sudan, havadan ya da belirsiz bir tözden türetme çabalarını inceler. bu düşünürlerin doğayı akılla açıklama girişimleri, biyolojik düşüncenin ilk adımlarıdır. Herakleitosun değişim öğretisi, Empedoklesin dört öğe kuramı ve Demokritosun atomculuğu da canlı varlıkların yapısına ilişkin ilk teorik yaklaşımlar olarak değerlendirilir. Ardından Taylor, Hipokrat geleneğine odaklanır. Hipokrat ve okulunun gözleme dayalı tıp anlayışı, doğa yasalarını bedenin işleyişine uygulamaya çalışmıştır. "Doğal Neden" kavramı bu dönemde ortaya çıkar; hastalıklar tanrısal cezalardan çok bedensel dengesizliklerle açıklanır. Hipokrat yazarlarının "dört mizac" ve "dört sıvı" kuramları ayrıntılı biçimde ele alınır. Taylor, Hipokrat tıbbının insana bütüncül yaklaşımını, doğa ve beden arasındaki denge fikrini özellikle vurgular. Kitabın bir diğer önemli bölümü, Aristotelesin biyolojik çalışmalarıdır. Taylor, Aristotelesi sistemli biyolojinin kurucusu olarak niteler. Onun doğadaki çeşitliliği gözlemleyerek canlıları sınıflandırması, anatomik incelemelere önem vermesi ve "amaçsal neden" (teleoloji) kavramını geliştirmesi, Yunan biliminin doruk noktasıdır. Aristotelesin canlıların doğasını "form" ve "madde" ilişkisiyle açıklaması, sonraki yüzyıllarda da etkili olmuştur. Taylor ayrıca Teofrastosun bitki bilimi üzerindeki etkisinden söz eder. Teofrastos, bitkilerin morfolojisi ve işlevlerini sistematik biçimde inceleyen ilk kişidir. Bu yönüyle modern botaniğin öncüsüdür. eserde ayrıca Aleksandria dönemi bilim insanları olan Herophilos ve Erasistratosun anatomi ve fizyoloji çalışmalarına değinir. Bu bilim insanlarının otopsi ve deneysel gözlem uygulamaları, tıbbın deneysel yönünü güçlendirmiştir