Asla Vazgeçme (Babın Öyküsü)

Luiz , yanan minibüse dalıp giden bakışlarını yeniden Baba çevirdi .
" Sende gitmelisin. dedi Luiz. Anka gibi küllerinden yeniden doğmak için gitmelisin.
Çünkü gitmezsen kaybetmiş olacağız , anlıyor musun?
Bizim için git Bab ! Beni sevdiğin için git . Git evini bul. Hiçbirşeyin seni yolundan döndürmesine izin verme . Bundan asla vazgeçme. "
Çok uzaklardan acı acı inleyen bir siren sesi duyuluyordu. " Hadi, acele et ! " Bab, Luiz'in sevgi dolu gözlerine gözyaşları içinde bakıyordu. Sözleri düğümlenmişti . Çünkü artık biliyordu ki bu bir veda konuşmasıydı . Çünkü o ne derse desin Luiz onunla gelmeyecek , geri dönecekti. Bab bunu biliyordu ve bu his onu kahrediyordu.
Son bir defa sıkı sıkı sarıldı ona.
" Seni asla unutmayacağım Luiz ." dedi hıçkırarak .
" Ölene kadar dostun olarak kalacağım. Yemin ederim.
" Bende .
" dedi Luiz yanağından süzülen yaşlara engel olamayarak .
" Şimdi git ve evini bul . Bizim için."
Siren sesleri tiz çığlıklar atarak gitgide yaklaşırken, Bab ayağa kalktı ve son kez yanan minibüse hüzünle baktı.
" Bizim için." dedi fısıltı gibi bir sesle . Luiz'le göz göze geldiler .
" Bizim için." Luiz onu başıyla sessizce onayladı ve ardından Bab , gözyaşlarıyla ağaçların arasına karışıp bir hayalet gibi gözden kayboldu...

Uluslararası bir suç kartelinin pençesine düşen on yaşında ki bir çocuğun, hayatta kalmak ve hatırladığı tek şey olan çiçekli evine dönebilmek için verdiği amansız bir mücadelenin hikâyesidir bu.